Tweemaal per maand brengt Lieke Hulshof verslag uit over haar belevenissen in India.
In het noorden van India, uitkijkend op de Himalayas, ligt het stadje Pauri tussen sparren en naaldbomen. Het is het oord waar Karan en Lieke hun project zijn gestart: Adara, een groei-leer-werk centrum voor de lokale gemeenschap en internationale bezoekers. Een plek voor uitwisseling, veerkracht, ontspanning, verbinding en ontwikkeling.
Met regenlaarzen aan loop ik het Drenthse bos in. Het zijn zonnige dagen maar de grond is nog drassig van de vele regens. Ik wandel langs de loofbomen en sparren. Verderop ligt een grote boom op het pad, omgewaaid door de storm. Ik klim erover heen. Takken prikken tegen mijn jas. Even kijk ik omhoog de lucht in, zo stralend blauw. Dan spring ik van de boom en loop verder het pad af naar het bosmeer. Vandaag lijkt de lucht blauwer en het water sprankelender. Soms heb je van die dagen. Ik ga zitten aan de oever. Tevreden kijk ik uit over het meer. Twee eenden drijven verderop. Vogels kwitteren vanuit het bos. Aan de waterkant ontpoppen de eerste libellen zich. Alles komt tot leven. Langzaam, beetje voor beetje. Het kan je zo ontgaan als je niet de tijd neemt om te kijken. Maar als je even stilstaat, zie je elke dag meer lente.
Ook ik heb zin om uit te vliegen zoals de jonge vogels zullen. En wat voelt het fijn, want mijn vlucht naar India is geboekt. Ik kijk ernaar uit mijn partner Karan weer te ontmoeten, en India. Om het Indiase eten en de zoete chai’s te proeven. De straatgeluiden van roepende mannen, schallende muziekjes van de melkboer en toeters, ja zelfs naar de toeters verlang ik. En om met de scooter door de warme straten van Dehradun te zoeven, voordat Karan en ik onze trip naar Pauri maken. Daar in de bergen waar het koloniale huis staat, en we verder gaan met de renovatie en het project. De lente zal ook daar komen. Alle groen zal fris tegen de blauwe bergsilouhetten ontspruiten.
Ook zie ik uit naar het simpele leven met de kleine dagelijkse rituelen. Het maken van een kopje chai aan het fornuis. Het wassen van spinazie in een teil buiten in de zon. Het koken van een gerecht met de lokale ingrediënten voorhanden. Veel Indiërs eten elke dag (meermaals) rijst en roti met dahl (een linzencurry) en wat groenten. Het is goedkoop en voedzaam eten en er komt nauwelijks plastic aan te pas. De groenten en linzen worden verkocht in zakken gemaakt van oude kranten. Rijst wordt vaak verkocht in grote herbruikbare zakken. Aangevuld met chai en fruit heb je al snel goed eten van producten van het land. Ook de kruiden kun je kopen in papieren zakken. Elk Indiaas huis heeft wel een masala dabba, een ronde roestvrijstalen bak met zeven kleinere bakjes. Hierin worden de meest gebruikte kruiden bewaard zoals kurkuma, koriander, chillipoeder, garam masala, komijn, mosterdzaad en fenegriek. Elke regio heeft zijn eigen culinaire rijkdom en zijn eigen samengestelde masala dabba. Ook wij hebben er eentje thuis in Pauri. Het is goed soms, om even op afstand te zijn van wat je liefhebt. Dan kan je iets als de masala dabba nog meer waarderen.
Hier vind je alle andere columns over de belevenissen van Lieke in India
