Patiënten met een herseninfarct hebben een betere kans op herstel als ze snel behandeld worden. Het Elisabeth Tweesteden Ziekenhuis (ETZ) in Tilburg heeft daarom met behulp van een trackingsysteem het zorgpad voor een herseninfarct geanalyseerd vanaf de binnenkomst van de patiënt op de Spoedeisende Hulp (SEH) tot en met de behandeling. Het onderzoek leverde belangrijke tijdbesparende inzichten op.
Tijdens de analyse, die onderdeel is van het Europese BigMedilytics-project, maakte het ETZ gebruik van trackingsysteem ‘Real Time Locating Service’ (RTLS). Hiermee kon, door middel van trackers in het plafond, communicatiebadges bij de zorgprofessionals en polsbandjes met zendertjes bij de patiënten, het Spoedeisende Hulp-zorgpad voor patiënten met een herseninfarct in kaart worden gebracht. “Dat is een omschreven patiëntengroep, bij wie vaak hetzelfde gebeurt”, vertelt Julia van Tuijl, neuroloog in het ETZ.
“Iedere minuut is van belang.”
Het doel van deze analyse was en is helder: kwaliteitsverbetering in de patiëntenzorg. Bij een herseninfarct, waarbij een bloedvat is afgesloten door een stolsel, is snelheid geboden, want ‘time is brain’. “Het is belangrijk dat de bloedtoevoer naar de hersenen zo snel mogelijk hersteld wordt”, legt Julia uit. Dit kan door middel van een infuus met een soort stolseloplosser (intraveneuze trombolyse), door het wegzuigen van het stolsel met een katheter of door een combinatie van beide behandelingen.
Hoe eerder de patiënt wordt geholpen, hoe beter de uitkomst zal zijn. “Iedere minuut is van belang als het gaat om een goed herstel van de patiënt”, geeft de neuroloog aan. Het ETZ streeft naar een zo gestroomlijnd mogelijk zorgpad voor patiënten met een herseninfarct. Het trackingsysteem maakte het zorgpad zichtbaar, waardoor het in samenwerking met Philips geanalyseerd kon worden.
Knelpunten inzichtelijk gemaakt
Hoe ging dat precies in zijn werk?
Aan het plafond werden trackers bevestigd die communiceerden met de badges van de zorgprofessionals en het zendertje in het polsbandje van de patiënt. Zo werden de bewegingen van de betrokkenen nauwkeurig vastgelegd. Het privacy-element kwam hierbij niet in gevaar, omdat enkel naar functiegroepen werd gekeken. Daardoor kwamen er geen namen aan te pas.
Deze technologische toepassingen stonden volledig in het teken van het analyseren en optimaliseren van de workflow op de Spoedeisende Hulp. Op die manier hoopte men ook knelpunten inzichtelijk te maken. ETZ-anesthesioloog Gerrit-Jan Noordergraaf was als hoofdonderzoeker nauw betrokken bij deze studie en zag wat de observaties opleverden. Hij geeft enkele voorbeelden van gevonden knelpunten:
“De verpleegkundige van de Spoedeisende Hulp moest de trombolyse-medicijnen uit de medicijnkamer halen, die niet ver weg ligt. Je hebt daarentegen met allerlei andere afleidende factoren te maken, waardoor het langer kan duren”, vertelt Noordergraaf. Toen is besloten om die medicijnen voortaan standaard op de traumakamer, waar patiënten met een herseninfarct worden
opgenomen, te leggen.
Een andere belangrijke observatie: “Bij de katheterbehandeling is de anesthesiologie betrokken. Het werkstation moet daarvoor worden opgestart. Dat duurt elf minuten. De anesthesiekar moest eerst gezocht worden en vervolgens van de operatiekamer naar beneden komen, wat ook weer acht minuten duurde”, legt Noordergraaf uit. “De kar en het werkstation moeten dus al startklaar zijn. Op die manier kun je makkelijk 25 minuten sparen.”
“Onze kwaliteit meetbaar, betrouwbaar en beter maken.”
Zo is dus gebleken dat het trackingsysteem tijdbesparende inzichten opleverde. De vraag of het systeem het zorgpad betrouwbaar in kaart kan brengen, is daarmee dus positief beantwoord. Daar zitten wel enkele mitsen en maren aan. Zo dient iedere zorgprofessional zijn/haar badge te dragen en moeten patiënten op tijd hun polsbandje om krijgen. Zelf haalde Noordergraaf een belangrijke leeropbrengst uit de pilot: “Als zorg moeten wij steeds verder kijken naar een manier om met techniek onze kwaliteit meetbaar, betrouwbaar en beter te kunnen maken.”
