“Het bevorderen van de geestelijke en/of sociaal-maatschappelijke ontwikkeling of talenten van kinderen en jongeren uit minima-gezinnen, in principe in de leeftijd van vier tot dertig jaar, ten aanzien van studie, sport en/of spel, opleiding in muziek, theater of kunst, voor wie overheidsvoorzieningen, voorzieningen van andere instanties uitgeput, niet toereikend dan wel niet-beschikbaar zijn en die niet in staat zijn uit eigen middelen hierin bij te dragen.”
Zo omschrijft de notariële oprichtingsakte het doel van de Stichting Roland de Kroon Fonds in het Noord-Brabantse dorp Bakel (6000 inwoners). Vorig jaar overleed de naamgever van dit Fonds, Roland de Kroon, op 77-jarige leeftijd. Roland liet zijn gehele vermogen na voor de minderbedeelde jongeren in zijn dorp om hen in staat te stellen hun talenten toch te ontplooien. Hij sprak deze wens uit op zijn sterfbed in aanwezigheid van de notaris en twee van zijn beste vrienden. En daarmee was de Stichting Roland de Kroon Fonds een feit. Kortgeleden trad de Stichting naar buiten.
Op de site van het Fonds staat het doel van de stichting in gewone mensentaal:
“Wil jouw kind muzieklessen of theaterlessen volgen? Of wil jouw kind graag op voetballen, hockey, turnen, streetdance, judo of een andere sport? Heeft jouw kind een talent en wil hij/zij zich hierop verder ontwikkelen? Maar is er te weinig geld om de kosten te kunnen betalen? Door bijvoorbeeld de Coronacrisis? Wij zijn er (voor ouders van) kinderen en jongeren in de leeftijd tussen 4 en 30 jaar uit Bakel met een te laag inkomen of uitkering, en voor wie andere voorzieningen uitgeput zijn. Voor deze jeugd en jongeren kunnen wij bijdragen in de contributie of het lesgeld en eventueel de benodigde spullen zoals sportkleding, dansschoenen of bijvoorbeeld de huur van een instrument. Maar denk ook aan vervoerskosten als zij hiervoor buiten Bakel de lessen moeten volgen.”
Een mens van en voor mensen
Wie was toch de gulle schenker en weldoener Roland de Kroon?
Roland was allereerst een mens van en voor mensen, met een warm en liefdevol hart voor dieren en alles wat leeft, zeggen mensen die hem kennen. Roland had een ruim en goedgeefs hart en vooral de mens die het moeilijk heeft had zijn aandacht. Blijmoedig en zeer betrokken stond hij in het dagelijks leven. Bijzonder was hij geïnteresseerd in de vorming van jonge mensen. Hij vond het belangrijk dat ze zich konden ontwikkelen, groeien en een goede en degelijke opleiding volgen.
Geboren in Helmond in een kinderrijk gezin waar Roland al vroeg zijn interesse in muziek liet zien. Op 17-jarige leeftijd al begon hij met een kinderkoor in de St. Lambertus kerk in Helmond. Mede door zijn gedrevenheid kreeg het koor nationale en internationale bekendheid.
Na zijn middelbare schoolopleiding studeerde Roland de Kroon muziekpedagogie en ook koor- en orkestdirectie aan het Brabants Conservatorium in Tilburg, waar hij afstudeerde bij Hein Jordans, dirigent van het Brabants Orkest. Hierna volgde een jarenlange samenwerking bij o.m. het Festival van Vlaanderen.
Na deze samenwerking volgde een grote concertpraktijk in binnen- en buitenland. Met het Stedelijk Helmonds Concertkoor (SHC) werden concertreizen ondernomen naar o.m. Duitsland, België, Bulgarije, Polen, Zwitserland, Frankrijk en het voormalig Joegoslavië. In al deze landen werden ook radio- en tv-opnamen gemaakt die in tal van Europese landen zijn uitgezonden.
Als vaste dirigent van het SHC werkte hij ook regelmatig mee aan grote producties van vooraanstaande symfonieorkesten en operagezelschappen. Ook voor de Nederlandse en vele buitenlandse omroepverenigingen werd regelmatig zijn medewerking gevraagd voor radio en tv-uitzendingen.
Hij heeft met zijn passie voor muziek veel jongeren geraakt
Als dirigent van het SHC heeft hij veel jongeren geraakt en de liefde voor klassieke muziek bijgebracht. Een aantal van hen heeft deze liefde voortgezet in een professionele muziekcarrière. De vele verdiensten leverden het koor onder meer de Erepenning van de stad Helmond op.
Na de opheffing van het koor, midden jaren 90, bleef Roland de Kroon actief in de muziek en het verenigingsleven, vooral in zijn woonplaats Bakel. Zo stond hij aan de wieg van hofkapel ’t is Deeger wa’ van de Bakelse carnavalsvereniging.
Zijn geloof en betrokkenheid met de gemeenschap maakte dat hij zich inzette als vicevoorzitter van het parochiebestuur. Met vrijwilligers uit de parochie wist hij de Bakelse kerk opnieuw in te richten met het vrijgekomen hoofdaltaar uit de kerk van Lage Mierde en werd een nieuwe middengang gecreëerd in de kerk.
Het bestuur van het Fonds hoopt veel kinderen en jongvolwassen te kunnen bereiken. Het gaat daarbij niet alleen over muziek, maar ook sport, dans of andere opleidingen waarin iemand zich wil bekwamen. Elke aanvraag wordt door de vijf bestuursleden beoordeeld en blijft anoniem.
