Midden november pionierde de stad Genk met haar oproep voor vrijwilligers die willen wandelen met een Genkenaar die behoefte heeft aan meer sociaal contact. Het gevolg dat daaraan werd gegeven, overtrof de vraag naar een wandelmaatje ruimschoots. Daarom werd de zoektocht naar een geknipte match verlegd naar de deelnemers aan het project ‘VriendENtaal’. Daar leren anderstalige nieuwkomers Nederlands. ‘We praten over alledaagse dingen’, vertelt Hafida die zelf sinds midden december wandelingen maakt met Chantal.
Projecten en mensen matchen
“Met VriendENtaal hebben we de voorbije jaren een mooi parcours afgelegd”, duidt schepen Anniek Nagels van Talentontwikkeling en Samenleven. Onder normale omstandigheden, dus voor de verstrengde maatregelen in de strijd tegen het coronavirus, zwaaien elke donderdag de deuren van de stedelijke bibliotheek open voor wie Nederlands wil leren. “Dat we daarvoor in grote mate rekenen op het enthousiasme van vrijwilligers zette ons aan het denken”, pikt schepen Ria Grondelaers van Sociaal Welzijn in. “Waarom de gemotiveerde wandelvrijwilligers niet coronaveilig op weg zetten met de nieuwkomers van VriendENtaal?”, vat schepen Nagels het denkproces samen.
Match is more
“Lang voor de afkondiging van de tweede gedeeltelijke lockdown midden oktober hadden we in Genk begrepen dat de nieuwe strijd vooral tegen de eenzaamheid moest worden gevoerd”, weet schepen Grondelaers. “Daarom lieten we Genk Helpt vervellen tot Genk Helpt en Verbindt.” De aandacht voor de strijd tegen het virus bleef belangrijk, maar eenzaamheid werd vijand nummer één. “Voor de leden van VriendENtaal is dit ook een moeilijke tijd”, leert schepen Nagels. “Elke week Nederlands oefenen is zo belangrijk. Zij voelen een echt gemis nu de deuren van onze praatgroep al zo lang gesloten zijn.” Een bijzonder geslaagde match is die tussen de 69-jarige Chantal en de 41-jarige Hafida, afkomstig uit Algerije.
Eerste stappen
“Ik heb een bijzondere interesse voor andere culturen”, verklaart Chantal haar medewerking aan dit warme ad-hocinitiatief. “Op deze manier kan ik bijdragen aan de verdere taalontwikkeling van enkele gemotiveerde dames. En nog wel op een fijne manier.” Hafida, een van de drie vrouwen met wie Chantal wandelingen maakt en Nederlands oefent, beaamt: “Het is telkens weer uitkijken naar onze wandeltochtjes. Ik vertel weleens wat over Algerije. Zo’n wandeling op donderdag, na mijn werk, is lekker ontspannend.”
Chantal knikt instemmend: “Ik ben blij deze dames een hart onder de riem te kunnen steken en hen te helpen de eerste stappen in het Nederlands te zetten.” Toch blijft het daar niet bij. Chantal vindt naast haar uitstapjes met de drie dames ook nog tijd om te doen waarvoor ze zich aanvankelijk bij Genk Helpt en Verbindt meldde: “Voor enkele oudere Genkenaren die moeilijk te been zijn, doe ik boodschappen. Of we maken samen een wandeling in de buurt.” Het mooiste moment de voorbije weken beleefde ze toen ze merkte dat een oudere dame er niet in slaagde kerstcadeautjes voor haar kleinkinderen te kopen. “Haar te kunnen helpen in deze tijd wat vreugde te brengen in haar eigen familie heeft ook mij veel deugd gedaan.” Verbinding zit meestal in heel gewone dingen.
